Od svih brojnih beogradskih sirotinjskih naselja, Gazela se nesumnjivo najviše ističe. Naselje se nalazi na izrazito centralnom položaju, na samo dva kilometra od Starog grada. U neposrednoj blizini su najbolji hoteli, najvažniji kongresni centar kao i najveća sportska hala u gradu.
Ali Gazela nije okružena samo velikim stambenim blokovima i reprezentativnim javnim zgradama, već, pre svega, i važnim saobraćajnicama: naselje je po dužini oivičeno mostom Gazela, mostom preko kog prelazi autoput E-75, kao i železničkim nasipom preko koga se internacionalni vozni saobraćaj sprovodi do železničke stanice.
Ovo naselje, dakle, ne leži samo na žili kucavici saobraćaja između starog i Novog Beograda, već i tačno između šina i puteva one tranzitne linije koja se prostire od severozapada do jugoistoka Evrope i povezuje Beograd kako sa Nemačkom tako i sa Turskom. Ekstremnost samog položaja najbolje objašnjava zašto je naselje toliko poznato: budući da autoputem i železničkom prugom ne prolazi samo internacionalni već i veći deo gradskog saobraćaja, Gazelu znaju bezmalo svi koji imaju neka posla u Beogradu, doduše samo "iz viđenja, u prolazu".
Istorija
Sirotinjska naselja nastaju kao privremena rešenja iz nužde, ali se zahvaljujući nedostatku alternative, ignorantnim nadležnim organima i marginalizaciji njihovih stanovnika etabliraju kao trajna mesta za stanovanje.
Zbog svega toga istorija Gazele nije očuvana ni u reči niti u slici, pa ipak moguće je rekonstruisati razvoj naselja: Gazela je nastala oko oko 1983, u jeku dramatične ekonomske krize koja je zavladala Jugoslavijom nakon smrti Josipa Broza Tita. Tokom devedesetih broj kuća je porastao usled velikih talasa izbeglica koji su se javili kao posledica rata na području Jugoslavije. Za vreme rata na Kosovu od 1998. do 2000. godine, broj koliba i baraka se ponovo učetvorostručio. Rast naselja traje sve do danas. Prema jednom popisu od leta 2007. godine – najaktuelnijim raspoloživim ciframa – u Gazeli je postojalo 212 domaćinstava u kojima je živelo oko 1000 ljudi.